هیات حضرت اباالفضل العباس (ع)

ویژه برنامه صبح تاسوعا1392

 

 

روضه  حضرت ابالفضل (ع)

زمینه : فدای سرت اگه شده مشک تو پاره

شور : تو خیمه ها قحطی آب

واحد سنگین : داره دله علم می ریزه

واحد : گرفتس دله ابر

واحد : ای عَلَمت روحیه ی هاشمی

واحد : حسرت دیرینه ام کرببلا

دو دمه : ای اهل حرم میر و علمدار نیامد

شور : ای ساقی دل مست جام تو

شور پایانی : ای عشق بی پایانم

 

 

 

 

سبک

 

 

زمینه

 

فدای سرت اگه شده مشکه تو پاره

 

فدای سرت اگه خون از چشام می باره

 

فدای سرت اگه دله من بی قراره

 

 

 

آب آورم پشت و پناه لشکرم

 

دیده به راه تو دارد سقا همه اهله حرم

 

 

 

وای تا سه شعبه به چشمای تو می نشست

 

به زمین خوردم و پشته من می شکست

 

 

 

حسین وای وای وای وای

 

 

 

دلم خون شده دیگه حسین تنها ترینه

 

دلم خون شده امید من نقشه زمینه

 

دلم خون شده بیچاره زینب و سکینه

 

 

 

گفتم آروم بیچاره این طفل معصوم

 

دیدم تو خیمه میگه الهی که برگرده عموم

 

 

 

وای تا سه شعبه به چشمای تو می نشست

 

به زمین خوردم و پشته من می شکست

 

 

 

حسین وای وای وای وای

 

 

 

فدای سرت آبی به خیمه نرسیده

 

فدای سرت رنگ از رخ زینب پریده

 

فدای سرت اگه که قامتم خمیده

 

 

 

در علقمه آید صدای همهمه

 

چه بوی یاسی می آد

 

گمونم رسیده فاطمه

 

 

 

وای تا سه شعبه به چشمای تو می نشست

 

به زمین خوردم و پشته من می شکست

 

 

 

حسین وای وای وای وای

 

 

 

 

 

شور

 

تو خیمه ها قحطی آب

 

آب شده تو خیمه سراب

 

داره می خونه از جگر

 

برای اصغرش رباب

 

 

 

بخواب خدا خودش روزی رسونه

 

بخواب عمو همه امیدمونه

 

به خیمه آب رو می رسونه

 

 

 

عزیزم عموجون مرده نبرده

 

عزیزم قول داده که برمیگرده

 

 

 

العطش عمو العطش

 

 

 

 

 

اومد ولی بابا چه زود

 

دست به کمر گرفته بود

 

گفت دیگه کار تمومه و

 

کشید ز خیمه ای عمود

 

 

 

عمو معجر هامون چه بی امونه

 

عدو به فکر گوشواره هامونه

 

نرو نرو که خیمه بی امونه

 

 

 

عموجون میدونی اینا نامردن

 

عموجون به تو و اشکه من می خندن

 

 

 

العطش عمو العطش

 

 

 

 

 

رفتی و دل شده غمین

 

شنیده ام خوردی زمین

 

میونه لشکره لعین

 

با یه عموده آهنین

 

 

 

چرا صورت ماه تو شکسته

 

چرا فرق سرت از هم گسسته

 

شدم بدون تو ز دنیا خسته

 

 

 

حالا که کرده اند تن تو غارت

 

باید ما همگی بریم اسارت

 

 

 

العطش عمو العطش

 

 

 

 

 

 

 

واحد سنگین

 

داره دله علم می ریزه

 

پاشو ابالفضل آبروی حرم می ریزه

 

نرو ابالفضل دنیا روی سرم می ریزه

 

 

 

پهلوونم زانو نزن

 

اینقدر رو خاک بازو نزن

 

من خودتو می خوام داداش

 

به مشکه خالی رو نزن

 

 

 

وای شکسته ابروت

 

وای چی شده بازوت

 

 

 

وای وای ای وای ابالفضل

 

 

 

شور می زنه دله رقیه

 

پیشه توئه پیشه منه دله رقه

 

دلت میاد که بشکنه دله رقیه

 

 

 

سکینه رو بیتاب نکن

 

شرمنده ی رباب نکن

 

جوابش رو خودت بده

 

به روی من حساب نکن

 

 

 

وای وای به خیمه برگرد

 

وای وای رقیه دِق کرد

 

 

 

وای وای ای وای ابالفضل

 

 

 

حالا از این به بعد چی میشه

 

پشت و پناه اهله حرم آخه کی میشه

 

اگه نباشی چادر زینب خاکی میشه

 

 

 

ببین پر از افسوسم و

 

دسته تو رو می بوسم و

 

تو به ناموست قسم

 

تنها نذار ناموسم و

 

 

 

وای وای خیمه و غارت

 

وای وای وای از اسارت

 

 

 

وای وای ای وای ابالفضل

 

 

 

 

 

واحد

 

گرفتس دله ابر

 

ندارد نمی سرد

 

دلش خون شده از قصه ی آن قوم

 

که بودند همه تشنه لبِ آب

 

همه تشنه و بی تاب

 

ربوده عطش از چشم همه خواب

 

همه در طلب جرعه ای از آب

 

همان گوهر نایاب

 

چو از خیمه ی قوت زده بیرون

 

شده تیر چشم همه گریون

 

صدا زد وسط آن همه طفلی

 

بلا دبده و معصوم

 

کسی آب ندارد

 

علی تاب ندارد

 

کسی آب میان همه اصحاب ندارد

 

بر این غنچه امید دگری نیست

 

از این شاخه ی پژمرده امیده ثمری نیست

 

برای عطشش آب

 

نمی مختصری نیست

 

به رویش نگر از نا اثری نیست

 

شده چشمه ی چشمم ز عطش خشک

 

دگر چشم تری نیست

 

کسی آب ندارد

 

علی تاب ندارد

 

عمو کو

 

به ساقی برسانید سبو کو

 

بپرسید بپرسید از او آب بگو کو

 

بگویید عطش راه به جان برد

 

همه باه از فاجعه افسرد

 

از این غنچه که پژمرد

 

علی مُرد

 

دله عرشیه عباس تکان خورد

 

دگر صبر نشاید

 

گرفت اذن که باید

 

زنم بر دله دریا

 

کنم آب مهیا

 

همان دست مرا تاب مدارا

 

که کنم تشنگی اهله خیام تو تماشا

 

بده اذن به من حضرت مولا

 

ابالفضل گرفت اذن و چونان شیر

 

رها در شب نخجیر

 

چنان شیر که دارد به کَفَش غبضه ی شمشیر

 

به لب نغمه ی تکبیر

 

علمدار

 

کشید از ته دل نعره ی یا حیدر کرار

 

رسانید خودش را به لب آب

 

چنان صبر که بر جامه به جوبار

 

سپس مشک خود از آب دیا کرد

 

از آن گوهر بسیار

 

چو می خواست که آن آینه رخسار

 

جهانگیر و جهاندار

 

کند عزم به رفتن به سوی خیمه ی دلدار

 

گرفتند میانش همه ی دشمنشان در صف انکار

 

یل ام بنین یک طرف و یک طرفش خشم به پیکار

 

گرفتار غم و غصه و افکار

 

که اینک حرم یار

 

نمی آب ندارد

 

علی تاب ندارد

 

 

 

 

 

واحد

 

ای عَلَمَت روحیه ی هاشمی

 

تو علوی شبابی و فاطمی

 

با خم ابروی تو طوفان شود

 

نام تو بر مرده تنی جان شود

 

 

 

حیدری مَسلَک      تو یلی بی شک

 

تو کربلایی            عشق خدایی

 

رجز بخوان گل پسر زهرا

 

حسین محمد  تو علی آقا

 

 

 

 ابالفضل ابالفضل

 

 

 

ذورق زرین تو یا فاطمه

 

دارد عدو از غضبت واهمه

 

تو شهره شیر هستی و حیدری خون

 

ایزد یزدان بود آور اینگون

 

 

 

ای قدر قدرت       صاحب شهرت

 

ای اسم جاری       نوکر تو داری

 

تو جان عشق خدای زیبایی

 

الحق ابالفضل که تو آقایی

 

 

 

 ابالفضل ابالفضل

 

 

 

قدرت بازوی حسین و علی

 

ز خشم تو خشم علی منجلی

 

در نگهت عشق و وفا هویدا

 

خسته دلان را تو دمی مسیحا

 

 

 

به الله محرم        عشق مجسم

 

عشق تمامم       عباس امامم

 

 

 

رجز بخوان گل پسر زهرا

 

حسین محمد  تو علی آقا

 

 

 

 ابالفضل ابالفضل

 

 

 

 

 

واحد

 

حسرت دیرینه ام کرببلا حسین

 

کهنه زخم سینه ام کرببلا حسین

 

 

 

دل بستم من به تو راحت

 

توی عالم رفاقت

 

بده برگه ی اقامت

 

 

 

کربلا کربلا سند بندگیمه

 

کربلا کربلا عشقه خونوادگیمه

 

کربلا کربلا حسرتت به دل می مونه

 

کربلا کربلا مال از ما بهترونه

 

 

 

سلام الله یا اباعبدالله

 

 

 

عاقل آمدم دیوانه ام کنی حسین

 

پیله کرده ام پروانه ام کنی حسین

 

 

 

پر بده به یا کریمت

 

پر بگیرم در حریمت

 

تو و احسان قدیمت

 

 

 

کربلا کربلا به گدات بده مجالی

 

کربلا کربلا با اذن مولی الموالی

 

کربلا کربلا پا برهنه دسته خالی

 

کربلا کربلا دورت گشتن داره حالی

 

 

 

سلام الله یا اباعبدالله

 

 

 

بر مشامم می رسد بوی حرم حسین

 

می میرم من با آرزوی حرم حسین

 

 

 

جون میدم با یک نگاهت

 

تو طواف خیمه گاهت

 

یا کنار خیمه گاهت

 

 

 

کربلا کربلا تا حسین نعم الامیره

 

کربلا کربلا به حق ماه عشیره

 

کربلا کربلا آقا دستم رو می گیره

 

کربلا کربلا صاحب خِیرِ کثیرِ

 

 

 

سلام الله یا اباعبدالله

 

 

 

 

 

شور

 

ای ساقی دل مست جام تو

 

زلزله می کنه نام تو

 

نوکرم غلامم غلام تو

 

 

 

سردار حسین        مقطوع الیدین

 

عشقه عالمین      یا ابو فاضل

 

در تاب و تبم        غلام زینبم

 

ذکر رو لبم           یا ابو فاضل

 

 

 

می خونم بی مقدمه          با شور و زمزمه

 

دل رفت تا علقمه             یا ابالفضل

 

 

 

آقام آقام ابالفضل

 

 

 

ای ساقی مخمورم می بده

 

پیاله می پی در پی بده

 

باز امروز اومدم به میکده

 

 

 

باب حاجتی          شاه غیرتی

 

حیدر صولتی         یا ابوفاضل

 

عشق فاطمی       ماه هاشمی

 

فیض دائمی         یا ابوفاضل

 

 

 

دلم امروز هواییه  ایوون طلاییه

 

با تو خداییه         یا ابالفضل

 

 

 

آقام آقام ابالفضل

 

 

 

ای ذکرم کاشف همّ و غم

 

می خونم هر لحظه و هردم

 

یا عباس ادرکنی صاحب عَلَم

 

 

 

سلطان وفا          ای شاه سخا

 

شیر کربلا             یا ابو فاضل

 

آقای ادب           علوی نسب

 

جنگجوی عرب       یا ابوفاضل

 

 

 

دله ما در تلاطم     در عشقه تو گمه

 

این ذکرِ مردمه     یا ابالفضل

 

 

 

آقام آقام ابالفضل

 

 

 

 

 

 

 

شور پایانی

 

ای عشقه بی پایانم                       هم درد و هم درمانم

 

در اوج این سرمستی          هر شب روضه می خوانم

 

 

 

حسین ای رویای    شیرین شب هایم                اوج غزلهایم

 

نام زیبایت

 

موج غم ها         با کربلای تو        با روضه های تو

 

جانم فدایت

 

 

 

نفس هایم فقط                گرفته بوی تو

 

سرم باشد همیشه             بر روی زانوی تو

 

 

 

حسین آقام آقام

 

 

 

مردان بی ادعا                  پیروان کربلا

 

تا عرشِ اعلی رفتند                        با سربندِ یا زهرا

 

 

 

شهید هرکس راهِ                  تو را ادامه داد                 در پای حق افتاد

 

راهش حسینی ست

 

در جنگ نرم          هرکس شد رزمنده             قطعاً که فرزندِ

 

ناب خمینی ست

 

 

 

در این جنگ بزرگ                   شما که برجسته ای

 

سلام بر روح پاکت ای                     شهید هسته ای

 

 

 

حسین آقام آقام

 

 

 

دلامون غرقِ نورِ                این شب ها اوجِ شورِ

 

شیعه پیروزِ وقتی              منتظرِ ظهوره

 

 

 

بیا ای آخرین       روضه خانِ عالم    فرزند محرم

 

بقیة الله

 

عالم رو با           اشکت می گریونی             روضه که میخونی

 

یادِ عاشورا

 

 

 

جوون و پیرمون    غلام و نوکرت

 

میاد روزی که سینه میزنیم              پا منبرت

 

 

 

آقام یابن الزهرا

 

 

برچسب‌ها: صبح تاسوعا 1392